Το να βρουμε πώς εμείς δημιουργούμε από την πλευρά μας τις συνθήκες που ο άλλος μας “πληγώνει”, είναι μια από τις πιο δύσκολες και επώδυνες διαδικασίες, διότι είναι επώδυνο, όπως είναι λογικό, να δούμε και να αναλάβουμε το 100%του 50%του μεριδίου που μας αναλογεί σε κάθε σχέση της ζωής μας.
Απαιτεί σκληρες αλήθειες, από αυτές που χωνεύονται με δυσκολία.
Απαιτεί να είναι κανείς αποφασισμένος και έτοιμος να πάει στην άλλη όχθη- με όποιο κόστος.
Aπαιτεί να θελει κανεις να δει την πορεία του ως ανθρώπινο είδος με περισσή συμπόνοια.
Να αποφασίσει οτι “ειναι ο εξερευνητης της ζωης” όπως λέω και στο βιβλίο μου.
Αλλιώς δεν μπορούμε να κάνουμε και λάθη.
Συνήθως θέλουμε να βρούμε τα λάθη του άλλου. Ακόμα και στην έκφραση μας λεμε — εσυ φταις, εσυ αυτό ή εκείνο
Δεν λέμε – εγω αυτό ή εγω εκείνο
Δεν είναι καν θεμα (βλεπω πια) το πως σου επέτρεψα να με πληγωσεις
ειναι θεμα, πως με τη δική μου συμπεριφορά, αγνοια, βόλεμα, τραυματισμένα ή ανύπαρκτα κομμάτια (συν)δημιουργησα το χωμα στο οποίο άνθισε το φυτό της σχέσης μας, το πεδίο στο οποίο εσυ συνεχίζεις να φέρεσαι με τα παιδικά σου/ τραυματισμμένα/ υποανάπτυκτα κομμάτια σου και εσυ.
Πώς σε αφηνω να παραμένεις παιδί.
Πώς εγω σε αφήνω
Συνήθως είναι παρήγορο και ανακουφιστικό σαν ενήλικη, εξαρτησιακή πιπίλα να κατηγορούμε τους άλλους, να νιώθουμε ότι “αυτοί είναι λάθος”. Ειναι σαν ναρκωτικό μεθυστικό που συντηρεί την πλάνη μας.
Αυτό δεν μπορεί να δουλέψει όμως όταν θέλει κανεις να αλλάξει τη ζωή του, επειδή αυτό συντηρεί τη ρίζα του προβλήματος που μας έφερε μέχρι εδω.
Κατηγορώ= τιμωρία= επίκριση και ντροπή
όταν μέσα μου είσαι λάθος, τότε φοβάμαι να μην κάνω και εγω το ίδιο λάθος!
Οι σχεσεις είναι ένα διαρκές αίτημα. Είτε προχωράμε, είτε όχι. Αν υπάρχει ένα αίτημα, είμαστε όλοι υπεύθυνοι για αυτό. Αλλιώς δεν υπάρχει σχέση.
Αυτό δεν είναι αστεία και ευκολοπιοτη διαδικασια.
Για αυτό δεν υπάρχει λάθος και σωστο. Υπάρχει το δωρο του μετασχηματισμού του μαθηματος.
Μπορεί κανείς να το εφαρμόσει στη σχέση του με τους κυβερνώντες, το φιλικό και επαγγελματικό του περίγυρο, το σπιτονοικοκύρη του, τους γείτονες, όλους. Γιατί μπορώ να δω ποια είμαι ΕΓΩ σε σχέση με όλους εσας! Τι δωρο αλήθεια!
we all walk each other home (Ram Dass)
και είναι εντάξει! Ας απολαυσουμε τη ροη της ζωής και ας επιτρεψουμε την ενηλικίωση.
—–Για όλους τους ανθρώπους που μάθανε ότι δεν είναι ασφαλές να Είναι κανείς ο Εαυτός του.
