Όλοι εχουμε πλευρές που μας εμποδίζουν το δρόμο να φτάσουμε εκεί που θέλουμε, να είμαστε ο Δημιουργός της ζωής μας. Πολλές φορές αυτά τα κομμάτια μας έρχονται στο σήμερα ως μνήμη που πονάει, ως εμπόδιο, ως επαναλαμβανόμενα μοτίβα που δεν ξέρουμε, γιατί συμβαίνουν συνέχεια στη ζωή μας, ως ιδιαίτερα όνειρα κα.
Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν τα έχει αναγνωρίσει ακόμα ως δικά του Δημιουργήματα και έτσι “επιλέγει” να βρίσκει τη λύση μέσω της απόσυρσης της ενέργειας του (παραιτούμαι από το τι ονειρεύομαι) ή μέσω του θύματος (παθητικός – επιθετικός ρόλος, καταθλίψη, αυτοματαίωση, θυμός, φοβάμαι και δεν προχωρώ ή δεν ξέρω πως να προχωρήσω). Η άρνηση- παραίτηση- απόσυρση είναι από τα πιο δύσκολα θέματα και ας μην του φαίνεται, διότι κάθε φορά που συνειδητά βρισκόμαστε σε αυτή τη θέση, ουσιαστικά (και ασυνείδητα) διακόπτουμε τη ροή ενέργειας και δημιουργούμε ενεργειακά μπλοκαρίσματα που θα οδηγήσουν στο δικό του χρόνο σε ασθένεια του φυσικού και συναισθηματικού μας σώματος.
Μέσα από όλη μου την πορεία και συνδυασμό γνώσεων που βοήθησαν τη δική μου ζωή, παρατήρησα πως στις συνεδρίες έρχονταν όλο και περισσότεροι άνθρωποι που είχαν ανάγκη για θεραπεία των κομματιών τους χωρίς όμως να έχουμε βάλει την ανάλογη ονομασία (ταμπέλα). Μετά από ώριμη σκέψη και επιβεβαιώνοντας πως αυτό έχει βοηθήσει και εμένα την ίδια, ήδη εδώ και αρκετό καιρό δουλεύω στις συνεδρίες και με αυτό τον τρόπο.
Η διαδικασία γίνεται με Επίγνωση του Εαυτού μου στο Εδώ και Τώρα. Η αναπνοή είναι το μέσον. Η παρατήρηση και αποδοχή η οπτική μας γωνία.
Μέσα στη θεραπεία πολλοί άνθρωποι έκαναν συνειδητή αναδρομή σε παλαιότερες τους ζωές και ένιωσαν οι ίδιοι, πώς και γιατί τα προγράμματα τους, τα κομμάτια τους, δηλαδή, έχουν έρθει και σε αυτή την ενσάρκωση τους για να θεραπευτούν και να μπορέσει να αναλάβει ο άνθρωπος τα ηνία της ζωής του, την ευθύνη της ζωής του. Δεν φταίει κανένας και κανένα σύστημα έξω από εμάς για τη ζωή που ζούμε.
Όλες οι πλευρές μου και ότι έρχεται στη ζωή μου συνδέονται με μένα μέσω του συναισθήματος. Το συναίσθημα είναι η ένδειξη και το σώμα μου το τελικό στάδιο, για να δω αν κάτι είναι ευχάριστο ή όχι. Αυτός είναι ο δρόμος, για να καταλάβω, Ποιος είμαι εγώ, διότι ο άνθρωπος προσλαμβάνει το περιβάλλον και τις δονήσεις του μέσω των αισθήσεων του. Αυτός είναι ο δρόμος που τελικά οδηγεί στην αυτογνωσία. Μπορώ να μάθω Ποιος είμαι, να καταλάβω τον εαυτό μου. Το ερώτημα είναι, τι επιλέγω να κάνω με τον εαυτό μου…
΄Ολοι οι σημαντικοί άνθρωποι που συνδέομαι έχουν προσεκτικά επιλεχθεί απο την ψυχή μου όταν έφτιαχνε το σχέδιο της τωρινής μου ενσάρκωσης. Ενθύμηση Σχεδίου Ζωής λέγεται αυτό.
Ενθύμηση σχεδίου ζωής και αποδοχή του Όλα όσα Είμαι. Ένα βήμα πιο κοντά στο Όλον. Διότι κάθε φορά που διαχωρίζομαι απο κάποιον ή μια κατάσταση, στην ουσία έχω διαχωριστεί από αυτό που έχω μέσα μου, από το Όλον, από το Φως.
Αυτό αντικατοπτρίζεται- συνδέεται αυτόματα με κάθε άνθρωπο, συμπεριφορά ή κατάσταση, για την οποία έχω αρνητικά ή θετικά συναισθήματα. Όλες οι καταστάσεις που με αναστατώνουν και μου δημιουργούν στο σήμερα αρνητικά και ανεπιθύμητα συναισθήματα δεν είναι παρά η εμφάνιση (αντανάκλαση) στον υλικό κόσμο που ζούμε της ανισσοροπίας που έχω μέσα μου. Όμως…
Όλα κρύβουν ένα θησαυρό από κάτω τους. Αντί να θελω να τα “πετάξω” και να τα αφορίσω “στο πυρ το εξώτερον” (όπως συχνά ακούω), στη θεραπεία αυτή βρίσκεις τον τρόπο να τα καταννοήσεις, να τα αποδεχθείς και κυρίως να βιώσεις την καταλληλότητα τους στη ζωή σου. Με άλλα λόγια, βλέπεις συνολικά το έργο της ζωής σου να παίζεται μπροστά στα μάτια σου.
Όλοι διακατέχονται από πληρότητα μετά, από εσωτερική ηρεμία, από ικανοποίηση ότι μόνοι τους κατάφεραν να αποδεχθούν και να αγαπήσουν το σύνολο αυτού που είναι ο Εαυτός τους και η ζωή τους. Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη. Όλοι ένιωσαν μετά ανακούφιση, ο φόβος έφυγε και δεν ματαίωναν τον εαυτό τους. Πολύ σημαντικό σε αυτή τη διαδικασία είναι, οτι έφυγαν από τη στάση του παιδιού- θύματος που έχει παράπονο, θυμό και πίκρα, έλειψη. Πολλά από τα ψυχοσωματικά τους συμπτώματα υποχώρησαν σταδιακά.
Έτσι μπορώ να θυμηθώ, ότι είμαι Φως.
Να θυμηθώ το Σκοπό της ζωής μου.
Να θυμηθώ ότι Είμαι Αγάπη και Εκεί θα καταλήξω και πάλι.
Στην αγκαλιά του Εαυτού μου.
Namaste
Light Love Gratitude
